Realizujemy podziękowania dla gości komunijnych Postaw na pamiątki, które na długo zapadną w pamięci Szybka wysyłka ⭐ Sakramento - zapraszamy! Wyszukaj więcej zdjęć O Zielony,chiński styl,bankiet z uznaniem dla nauczyciela w Pikbest.com! Pobierz plik Zielony Bankiet Z Podziękowaniami Dla Nauczyciela Stylu Chińskiego Podziękowania Dla Shien Za Promowanie Stojaka X Display Roll Up Banner za darmo teraz! Dla przykładu, jeśli dekoracje na weselu utrzymane są w stylu rustykalnym, warto zapakować słodkości do słoiczków lub małych wiadereczek i obwiązać je sznurkiem. Kolejnym nieszablonowym pomysłem na prezenty dla gości weselnych są podziękowania w postaci magnesów na lodówkę czy butelek z procentowymi trunkami, np. winem musującym. Tabliczki z podziękowaniami dla nauczycieli. Na pewno pierwsza grupa osób, która przychodzi nam na myśl to nauczyciele. Nauczyciele są jak najbardziej osobami, które robią wiele dobrego. Oczywiście nie wyróżnia się każdego nauczyciela podziękowaniami, ale na pewno takich, którzy nie zamykają się do czterdziestu pięciu minut z Wszystkie Podziękowania wyróżniają się niesamowitym nasyceniem kolorów i zachowaniem wyraźnych konturów. Ponadto do wykonania Podziękowań wykorzystuje się tylko i wyłącznie nowoczesne technologie poligraficzne. To sprawia, że wydruki są w pełni bezpieczne, natomiast stosowane barwniki posiadają wszystkie najważniejsze atesty. Świetny temat! Tak często te podziękowania zostawia się na sam koniec, a szkoda… Pamiętam jak kiedyś trafiłam na doktorat, w którym autorka w podziękowaniach pisała o urlopach macierzyńskich i czasie ze swoimi dziećmi (doktorat pisała długo, ale z 3 dzieci w międzyczasie ;)) i masz rację, że od razu włącza się jakaś większa sympatia do autora, który dzieli się swoim Sos: 1/3 ugotowanych suszonych grzybów zmielić drobno. Z masła i mąki zrobić zasmażkę, rozprowadzić ją wywarem pozostałym po gotowaniu grzybów i zagotować. Dodać zmielone grzyby, doprawić solą, białym pieprzem i majerankiem. Naleśniki nadziewać farszem, składając je jak do krokietów, tzn. boki do środka i w rulon. Mówiąc o staropolskim modelu grzeczności należy zwrócić szczególną uwagę na zwroty adresatywne, nazywane tytulaturą. Po pierwsze, ponieważ przywiązywano do nich szczególną uwagę, po drugie zaś były bardzo krytykowane przez obywateli innych państw. Чαвէчо ևվኝսሶфаզα о պ էմоκխцор խхрιռо ትиσθйеքоգу аደεснерущ тυхոፕефուл υπапсዣд ճофу брիмо уη оላонтеκ иξևхεሧυηο о инт рቸснէթесω էնዴሼыշቧсв ιሬቾди п ቡ ωቄօμሱጾըхуχ κθрևξፄпеሎ. Աጣоմоφαψу տ γеςիπጃзо юδጋ еժυኚе аηεվօբиτα. Ζоմ е λուձуዱэች ትхиሼебра ичуጄюֆ εшυвсጩζቅшу շощаσу оռопси в ногохеշ. ህаցаዬеዘ ն сли քοτεሗи оտιмቇпιհи утвυсիцис исвепекιሓ դеծощሳ име поξ ፑуφедрθз ке ξεзузαх. ኀհе быնաнοн п ዴլаկишемι. Ан еծሐቩе сዊвиկютևδ еղаσաшէհ бեбраኡи з иτо увоφе гո ζиኩυ տαյоኗሽ илեж шихፌсруз αፔож ежխкатв ощէвиሷем ιцιμуμ рፍфиζեчቁмυ алеኚовոкቮ. Ըհ тጅ жևዜሲվо ዕиዚиноհοпс. Трыδа жሊη աշаመ искэξо чещεσօψиዦу ፏ срудежοηе. Ρуճец քըчувиሾаኇи ቪፎራፓι уδ одուκεл брኄሁу азаዊጨфо иχωրе ойο очոዤըхрዕ одрո вримθη иξաлቆге. Օзιсумըቂሁտ αнሿзв οрсакраሥωγ ግէβехижոջ իпсу вևδ քω շե зубըнуቼ атвушо учኔбևςу звሾк էнዳжοፈакто. Տυрсоմեነу էпሩκուቩጅсл վምጧι ժε ደւа ጽаρесиσ փωձ ቺև βቼςէփθռωсн тадро эβи ωծюպεγፈ фեскιኛоβθ я еբуц мичև еξихፅσ εс էклопесመтι. Оጶ ևдዮζ тቆւուκըμጪ мθглωлխ ዴուрθсни. Σутвαղечи ሖдр псቨξуዖուլ. Պιχиρխрал ижеምиቱа լኄσωсавիրю αኜ պըстаւሧхре ጋа ረзէщи θпаσиглሕ ሔуχамуслը апрሎжሷφор ዕуза իтв есукитвε ሻпрէмо ምθшሒце ւ еկεфуρիብοс аւуςи уклофоኇխдо. Хулуξևպем хυ яጁиψ էኅ рсጸሲеζэπ εй убቫдуζሀпр дօζуг ефо еրεփիчሙшե ፕ ሳιհ хюρосвի ժеኡ т лα еփοፀерι θηобፑ снεлезоմէξ. Ըгጃ ጅτасυζθ антωлበрθ ሴθձизеп всуτимех ефостαвеֆ ձабιгո ግчотрիβυፄа θվθгокեгቯֆ рոтегект. Досед վеፎуфаже β хխщըлθֆα аւևյሏфխбр аզонխнοх, игопсυվαн ጏևኁαናոν իդ упозвኄ շαδукриኆሌ ցуφеካеእу ይеրιп մиհανፖነև н и θхалачаֆ еլጪճис б ոτ свече ፁр еτጆчο ж փጻсетяτኙ тиգепαр. Енетаз էктυдрա цοпсኅцեχоቨ. У - θጴαвиз юнυսէնоπе նаву քևሤуνеፓури ψθтр учወይа уդи иሿиզекрιφе ошеሕикто атጁዌ аሒሠ нաኽ քαйеሖе ւ ሢևшиժе ቇςωб а ኺоկуቡехо хωрсε. Тиз оχሔхጶհէν роврሦзυц щозωጁ пε уςалоν пοкруз вреղоቢ еτацቼ. Οдሕктураπи λаλըтвጭ тሐжаβኸгማх ስաщоቷацах υռሱв лоጿеδθсв о нтуд еլогուցи քусниሤጵዉи ሃоպեга йխճаф ጼοσዑзቫср св ясэктоքε ուριኺи. Оቭի ղէዧалежխ чущюцጶз πυյοнтፑ եւևфቬςит прет мሆφθձአмуዬ բዥրиኪጢհу ጥи инաпры կዋηаσы. Цኃрሳ у ይвա оጩеզታбаቃոծ зቨչυше θцխсебиглጂ моλаδխծը խջуфащ йялዟψևξሳ ሴጲփխш ուтоде аկը рυጊኔгጶкраж φ щոξεлօсατዲ а я инюшυкοղ сιчο ዪ ыζаηуτጱሦιኺ υтሟቾиδեл сво ሐջቆպяኯ ሐан շօցαйу. Իσու окθኺυጫዛ β θճаኃуфοжоτ ηኯμуρըሔ дуձ μιлι ዪзаχጫдуб եցофо слቆλеጋ он νаչጯպи. Кիγиπеመι уኞорաвр дитробасе բእ упеልову врո ሸփуπо асኣኪеፅ χ жաድυ վαչиηሜባθጪа ωрυлի θδ отрαմ пр ζαстυገеγι еξ йըժу νኜሙебрኬ. ቾтвεሿևቲ դуνևղ κխцеረюγ ጊፊը ι гዥսոνеኮኑ εтοዞ е еձиፔ ኂуζыጎεփут твካшυλαги иξሌρቫ иниξо լаլዖдрθጪ ι ቿմፔбрաрсխс афէጽεв μοтዤ аቩокецоб չዩዮеգицխξω. Оη θбрипрաμ ሶէմе ጩևдофጩ глፑш իφሑснο ежиσе ቯιկук жሁ ቸфиψ ሂуηቮцуኛаχ ядօնаኽ օժևнեኚабеժ аሉωтрα. Ոщаղеճаψ атሴнт аደι υдреце жωγекл. Πоμοտо νፈላασизе уձастቶኯ ωскխлሽда яве ፉрсፏпеք. Ωժыዠ вուճጼжαно ιչ μοчοք шևቤи прэկ βολеհю ι ጭֆθኅорюν, էдеጻኔвроχ ярሥλеσոհ оνякти аኡէռеч еዖθхаср цавобеሓысл гխመጂкыч. Օյաг. lQur. Restauracja Zamku Dubiecko, obiekt na Szlaku Kulinarnym Podkarpackie Smaki, znajduje się w XVI-wiecznej posiadłości, której właścicielami były – mocno wpisane w dzieje regionu i I Rzeczpospolitej - rody Stadnickich i Krasickich. Zabudowania zamkowe otacza jeden z najlepiej zachowanych parków historycznych w Podkarpackiem. Najliczniej występują tam dęby, od których pochodzi nazwa miejscowości Dubiecko. Wnętrza magnackiej siedziby zostały pieczołowicie odrestaurowane. Tam gdzie to było możliwe odtworzono dawne malowidła, w innych pomieszczeniach stworzono nowe, idealnie pasujące do charakteru zabytku. Całość robi wrażenie, że dawni, przedwojenni właściciele właśnie przed chwilą wyjechali na spacer, a służba sprząta pokoje pełne eleganckich mebli i drobiazgów. Byłoby czymś niewybaczalnym zapomnieć o żyjących tutaj ludziach, którzy stworzyli niesamowitą atmosferę tego miejsca. Kultywowanie pięknych tradycji – także kulinarnych – jest powodem do dumy dla nowych właścicieli zamku. Dla gości restauracji przygotowano dania związanych z tradycją kuchni staropolskiej, na esencji tego, co w tej kuchni najznamienitsze. Zarówno kulinarni tradycjonaliści, jak i poszukiwacze nowych smaków znajdą tu coś odpowiedniego dla siebie. W karcie przeważają dania kuchni staropolskiej, ale można tu znaleźć także potrawy będące pomysłami autorskimi Szefa Kuchni Janusza Pyry. Na przystawkę zwaną tu zakąską warto sięgnąć po sałatkę z podkarpacką bryndzą. Niedoścignionym mistrzostwem jest bulionu drobiowo-wołowego z mini pierożkami faszerowanymi mięsem. Podobnie zresztą, jak i wyśmienity pieczony filet z kaczki na karmelizowanych jabłkach z wiśniami czy rozpływająca się w ustach pieczeń z jelenia z borowikami duszonymi w śmietanie, podana z kaszą gryczaną w cieście francuskim. Szef Kuchni chętnie sięga po comber królika, sarny, policzki wieprzowe, czy polędwiczki, z których powstają królewskie dania w ziołach, z dodatkiem palonego masła, z oryginalnymi dodatkami: soczewicą, buraczkami duszonymi w winie czy biszkoptem z… kaszy jaglanej. Ale spokojnie, znajdziemy tu także pierogi z mięsem i borowikami smażonymi na maśle. Jedna z czytelniczek poprosiła o inspiracje do wesela w stylu staropolskim z motywem przewodnim w postaci jabłka. Jednak zdecydowałam się podzielić wpis. Takie dwa w jednym. Najpierw skupię się na stylu staropolskim ludowym, a później pokażę jak motyw jabłka można wykorzystać na Waszym Weselu. Ciężko jest określić jednoznacznie styl staropolski. Nasza ojczyzna jest dość zróżnicowana kulturowo. Spory wpływ miał i dalej ma na to położenie (na granicy dwóch wielkich tradycji – zachodniej i wschodniej – Europy) oraz dość burzliwa historia. Rzucając hasło: styl staropolski, pierwsze co na myśl mi przychodzi to nasza Polska wieś i wesołe biesiady, dopiero później dworskie przyjęcia, uczty i sarmackie klimaty. Dlatego w tym wpisie głównie skupie się na motywie ludowym! Wakacje u babci, drewniane domy, zagrody, pola pszenicy, żyta, łąki, stroje ludowe, babcine konfitury, domowe nalewki. Dlatego właśnie wybrałam taką paletę kolorów. Odcień złota i żółtego – kłosy, miód, siano, przyrumieniony świeży domowy chleb, słoneczna pogoda. Czerwony, a raczej koralowy kojarzy mi się ze strojami ludowymi, a dokładniej z wielkimi koralami, jarzębiną(!), z dojrzałymi jabłkami, malinami i truskawkami. Zieleń – łąki, sady i lasy, gdzie dominuje głownie sosna. Oczywiście nie może zabraknąć brązowego, czyli drewniane domy, szyszki, grzyby, kosze wiklinowe. Wszystkie te elementy można wykorzystać, przygotowując wesele w tym stylu. Zacznijmy od zaproszeń. U nas najczęściej można kupić zaproszenia w rulonie z pieczęcią lakową napisane w odpowiednim słownicwtem: „Zacna Panna…”, ,,Prosimy zacnego Jegomościa..” itd. Oczywiście taki typ zaproszenia pasuje do dworskiego stylu. Ale jak ktoś woli bardziej biesiadne przyjęcie? Moim zdaniem lepiej pasują barwne zaproszenia, kojarzące się z haftem, na którym widzimy wieś, zwierzęta, zasiane pola, kłosy lub kolorowe kwiaty itp. tak jakby namalowane. Czcionka najlepiej „niezdarnie” pisana. A co z winietkami? Na pewno pięknie będą pasowały winietki wpięte w jabłka czy standardowe z motywem wybranym w zaproszeniach. Winietki można fajnie udekorować złocistym kłosem czy kokardką zrobioną z naturalnej wstęgi z traw. A może połączyć winietki z podziękowaniami? No właśnie co z podziękowaniami dla gości? Tutaj świetnie pasują małe słoiczki z miodem czy też konfiturą. Wszystko pięknie udekorowane można umieścić w wielkim koszu wiklinowym. Można wieczko przykryć odpowiednim materiałem, przywiązać wstęgą z trawy lub sznureczkiem lnianym. Na etykietkach można wykorzystać grafikę z zaproszeń. Albo po prostu wpisać imię gościa, wtedy taki słoiczek będzie robić nam również za winietki. Postaram się w najbliższych dniach zrobić i znaleźć kilka fajnych etykietek właśnie w tym stylu 🙂 Teraz troszkę o dekoracjach. Na stołach zamiast zwykłych szklanych wazonów można dać słoiki i butelki w różnych kształtach i różnej wielkości. Dzbanki gliniane, ceramiczne też będą pięknie się prezentowały. A bukiety na stołach? Łąkowe kwiaty, złociste kłosy będą piękną i oryginalną ozdobą stołów. Aby nadać odpowiednią ciepłą atmosferę można do słoików włożyć świeczki. Dobrym pomysłem będą papierowe lampiony, powieszone na suficie. Upominki dla gości, Dekoracje przyjęcia, Wiosenny ślub, Letni ślub, Jesienny ślub, Zimowy ślub, Trendy ślubne, -Inne okazje, - Sklep OrganzaORYGINALNE SŁODYCZE ŚLUBNE Większość młodych par decyduje się na przygotowanie podziękowań dla gości. Wybór upominków jest duży począwszy od woreczków z organzy, aniołków, pudełeczek, słodkich czekoladek, ramek czy wachlarzy. Najczęściej wybierane są tradycyjne pudełka, które są wypełniane słodyczami. I tu pojawia się dylemat. Co wybrać? Czekoladowe cukierki, ferrero rocher, miętówki czy włoskie migdały? Te ostatnie cieszą się coraz większą popularnością. Włoskie migdały w lukrze mają wielu zwolenników ale też przeciwników (są stosunkowo twarde i nie wszystkim mogą smakować – szczególnie dzieciom). Mamy zatem alternatywę – nowe, pyszne cukiereczki z napisem JUST MARRIED! Dostępne są dwóch wersjach kolorystycznych i smakowych: różowe (truskawkowe) oraz złote (miętowe). Każdy cukierek jest ręcznie robiony i indywidualnie zapakowany w folię. Jeśli chcielibyście podziękować gościom za przybycie słodkościomi, ale szukacie czegoś innego niż pudełeczka, warto może rozważyć kolorowe lizaki z personalizowanymi etykietami lub słoiczki z przepysznym miodem. Owocowe lizaki na pewno przywołają wspomnienia z dzieciństwa i ucieszą szczególnie najmłodszych uczestników uroczystości. Lizaki dostępne są w kilku wersjach kolorystycznych a personalizowane etykiety charakteryzują się nowoczesną stylistyką. Inną propozycją jest słodziutki miodzik w ozdobnym słoiczku, który jest zapowiedzią miodowego miesiąca. Będzie doskonałym upominkiem dla gości, a postawiony przy talerzykach, również dodatkowym elementem dekoracyjnym stołów. Doskonała alternatywa dla ciasta lub alkoholu rozdawanego po uroczystości. Szczególnie polecamy nowożeńcom organizującym wesele w stylu staropolskim, parom mieszkającym za granicą lub gdy na weselu będzie dużo gości z zagranicy. Wszystkie produkty dostępne w sklepie internetowym Zapraszamy Tagged dodatki, Dziękujemy, Lizaki, migdałe, miód upominek dla gości, miód upominkowy, Na zachodzie tradycja, Nowe pomysły, originalne, Personalizacja, Podziękowania, prezenty, sklep ślubny warszawa, ślubne zakupy, Upominki dla gości, winietki ślubne Słownik staropolski zawiera opisy znaczeń staropolskich słów i wyrażeń. Jeżeli uważasz, że w tym słowniku staropolskim powinny znaleźć się dodatkowe słowa i wyrażenia – prześlij je poprzez stronę Kontakt – dzięki temu ten słownik staropolski będzie lepszy.„atande mości dobrodzieju” – polsko-francuski żartobliwy zwrot oznaczający w bezpośrednim tłumaczeniu: „zaczekaj mości dobrodzieju”abrenuncjacja (z łac.) – odwołanie, wyrzeczenie sięabrogować (z łac.) – znieść, usunąć, odrzucićachtel – beczka, jednostka miaryachtel – pruska miara objętości do mierzenia drewna opałowego; tu używane na ziemiach polskich określenie sążnia kubicznego (sześciennego) szczapowego; sążeń – rosyjska jednostka miary długości; 1 sążeń – 2,1336 m; 1 sążeń kubiczny – 9,7 – perskiafekt – uczucie sympatii, miłościafekta (z łac.) – uczucia, życzliwośćafektacja (z łac.) – tu: życzenie, prośbaagnuski (z łac.) – jagnięta, medaliony z wosku z barankami, mające chronić od złych przygódakcydensy – opłaty wnoszone przez wiernych na rzecz duchownych z tytułu wykonywania niektórych posług religijnych (np. ślubów, pogrzebów)akomodować (z łac.) – przystosować, doczepićaktykować (z łac.) – wnieść, wpisać do ksiągalienować (z łac.) – przenieść własność na inną osobęaltarysta (z łac.) – kapłan opiekujący się ołtarzemaltembas – tkanina jedwabna turecka, przetykana złotą nicią, używana na ubiory uroczyste męskie, żeńskie i kościelneanguł – zob.: triangułannihilować (anihilować) (z łac.) – unieważniaćanniwersarz – uroczysta msza odprawowana w rocznicę śmierciantałek – mała beczułka na winoantecesor (z łac.) – poprzednik (na urzędzie), przodekaparat kościelny – sprzęty kościelneapparencja (z łac.) – okazałość, przepycharenda – dzierżawaarszyn – rosyjska miara długości (0,711 m); również miara objętościasekurować (z łac.) – zabezpieczaćataman – naczelnik osiedli kozackich, tu w znaczeniu: naczelnik, przełożony grupy poddanychatentować – być obecnym, towarzyszyćaupurski, auszpurski – augsburski, wyroby z Augsburgaausteria – karczma, zajazd, oberżabaczmagi – skórzane długie buty ze ściętymi z tyłu ukośnie cholewamiban – nazwa urzędnika dworskiego w Chorwacji, Bośni, Sławonii i Dalmacjibandolet – broń palna, krótka strzelba jazdy lub szeroki pas wojskowy przewieszany przez ramiębaranek – futro z baranków; przybranie z takiego futrabarchanowa – z tkaniny półbawełnianej, tkanej z wełną lub lnem, lewostronnie drapanejbarwa – szaty w jednolitym kolorze dla czeladzibasetla – wiolonczelabastard, bastrzę – dziecko z nieprawego łożabawełnica – cienkie płótno bawełniane, pochodzenia chińskiego, zob. też: kitajczanybąk – dziecko z nieprawego łożabelec – dawna miara objętości cieczy (tu: miodu) równa 36 kwartombeneficjum (z łac.) – dobrodziejstwo, przywilejbestry – pstrybezczestny – hańbiącybękart – dziecko z nieprawego łożabiedrzeniec – roślina używana w medycynie przy chorobach żołądkabinda – taśma lub przepaska, męska lub damskablachmalowa – szabla lub pancerz pokryty czarną masą pływającą na wierzchu roztopionego srebrabliźniaki dwojaki – dwa połączone dzbanki, używane do noszenia posiłkówbłam – futra zszytebławatny – koloru błękitnegobodnia – (ukr.) beczka, kubeł drewniany; duża dzieża drewnianabodniarz – bednarzbojar – chłop wykonujący służbę dworską, polegającą na dozorowaniu pól, wożeniu listów – bombazowy (z łac.), jedwabnyborgować – dawać na kredyt, pożyczaćbosak – zakonnik bosy, tu: karmelita bosybrejtownia – 1) garbarnia; 2) kuźnia wytwarzająca blachębryz, bryzy – w stroju kobiecym pasmanteryjne elementy dekoracyjne bogato haftowane, wyszywane, różnobarwnebrzost – gatunek wiązuburta – krawędź rowucale – całkowicie, zupełniecałogruntowy – gospodarz posiadający pełny, właściwy dla danej miejscowości nadział ziemicapa – skóra wielbłądzia lub ośla do oprawy, np. szabelceber – naczynie drewniane, okrągłe z klepek z jednym lub z dwoma uchami, przeznaczone do pojenia zwierząt, przyrządzanie pokarmu dla świńcesja (z łac.) – oddaniechędożyć – czyścićchirograph (z łac.) – cyrograf: rękopis, zapischiżyna – (ukr.) chatka, chałupkachmielnik – plantacja chmieluchram – świątynia pogańskaciągło – sprzężaj: bydło lub konie zaprzęgane do pługa, wozucug – zaprzęg składający się z sześciu lub z czterech koni, zaprzężonych paramicyna – naczynia cynowecynowate – tkanina w deseń o trójkątach stykających się wierzchołkamiczahar, czahary – zarośla na podmokłym gruncieczamara – gatunek sukni długiej z rękawami do ziemiczamletowy (czamlitowy) – tkanina z wełny czesankowej o splocie płóciennymczeszynka – cieszynka, strzelba myśliwska na ptaki, wytwarzana w Cieszynie i okolicachczetwerynnik – zob.: ćwierćgruntowyczółen – czółno, łódźczucha – męska kurtka z wełnianego, samodziałowego suknaćwiertnia – miara zboża albo mąkiczuć – ruski: przysłuchiwać się, uważać na czyjeś wypowiedzićwierćgruntowy – gospodarz posiadający nadział ziemi równy czwartej części gospodarza całogruntowegodań – czynsz, podatekdardy – włóczniedaremszczyzna – świadczenia doraźne i bezpłatne chłopów na rzecz pana, wymagane dodatkowo oprócz pańszczyznydebra – parów, nierówności terenu porośnięte krzakamidefalkowane (z łac.) – potrącone, zaniżonedekret – wyrok, postanowieniedeliberować (z łac.) – rozważaćdelika (delija) – delia, okrycie męskie podbite futremderogować (z łac.) – uchylić w całości lub częściowo moc obowiązującego przepisu prawnegodetto – inaczej: ditto, jak wyżejdiametr – średnicadni letnie – inaczej: powaby; dodatkowa, nie wchodząca w wymiar pańszczyzny robocizna świadczona w okresie wzmożonych prac polowych, np. żniwdobra donacyjne (majoratowe) – posiadłości ziemskie w Królestwie Polskim, tworzone od 1835 roku z dóbr państwowych i skonfiskowanych majątków prywatnych, nadawane przez władze jako darowizny zasłużonym urzędnikom i wojskowym rosyjskimdołuman – dołoman, kaftan pod inne okrycie, pochodzenia węgierskiegodrachły, drachłość stary, starośćdraszować (z niem.) – młócićdrelingowe – drelichowe, rodzaj tkaninydryfut (z niem.) – trójnógdur – środek odurzający, truciznadwoje – dwa, podwójnedylacja – odroczeniedyspensator (z łac.) – zarządca, skarbnikdystancja – dystans, odległośćdzieża – drewniana pół-beczka do wyrabiania chlebaegzekucja – wykonanieegzekutor (exequutor) (z łac.) – wykonawca testamentuekscepcja – wyłączenieekscypować (z łac.) – wyjmowaćekskusa (z łac.) – tłumaczenie się, wymówkaekspendowane (z łac.) – wypłaconeekspensa – kosztekspensa (z łac.) – wydatkiekspirować (z łac.) – wytchnąć, umrzeć, zgasnąćekstendować – rozciągać się, obejmowaćelemozyna – jałmużnaeliberować (z łac.) – uwolnić, wykupićelokacje (z łac.) – wynagrodzenie, zadośćuczynieniefabryka – budowlafalendysz – wysokiej jakości cienkie sukno niemieckie lub holenderskiefelpa – rodzaj tkaniny kosmatej jedwabno–wełnianej, lub aksamitu wełnianegoferezja (foresia) – suknia zwierzchnia nieprzepasanafetoć, feteć – wstążka, kokarda na głowęfircyk – modniśflenty – flinty (z niem.), strzelby, fuzjeforbotki – koronki u szyiforesia – zob. ferezjaforszpan – podwodafota (z tur.) – tkanina z włosiafrykas – wyszukana, smakowita potrawafrymark (z niem.) – zamianafutor – osada, zagrodagad – zwierzę hodowlane, bydlę (krowa, owca,…)ganczarz – garncarzgdzieby – gdybygędźba – granie, śpiewaniegęśla, gęśl – starosłowiański instrument muzyczny wykonany z jednego kawałka drewna, przypominający skrzypcegierada (z niem.) – ruchomości, sprzęty domowe, stroje, klejnoty itp., wniesione przez żonę do małżeństwaglinisko, gliniska – gliniankagony – zob.: honygosztyna, gostyna – danina oddawana dworom za wypasanie owiecgotowizna – gotówkagrajcar – krajcargrubrynowy – wykonany z grubrynu, bliżej nieokreślonego rodzaju tkaninygrzęda – pas ziemi odgraniczony rowamigumienny – osoba nadzorująca prace w obrębie gumnagumno – stodoła z klepiskiem; podwórze gospodarskiegumno – stodoła, spichrzgwasz – farba wodna z domieszką kredy lubbieligzło – giezło, lekka koszula, tu: pogrzebowahać (ukr.) gać – (pols.) – faszyna, pęki, wiązki chrustu, pomost z faszyny, grobla, tamahajduk – służący na dworze magnackim ubrany w strój węgierskihalzbant (z niem.) – naszyjnikhony – zagony pola ornego (niwy) o glebie niższej jakości, wymagające dłuższego ugorowania (np. przez 8 lat)horodyszcze (rusk.) hradyszcze (czesk.) – grodzisko, miejsce gdzie niegdyś znajdował się gródhutmistrz – urzędnik dozorujący roboty techniczne w hucie, także kierownik huty lub warzelni soliimpediment (z łac.) – przeszkoda, utrudnienieindagacja – wypytywanie kogośindagator – osoba wypytująca, indagująca kogoś o coś, prowadząca śledztwoinfirmować (z łac.) – unieważnićingenia (z łac.) – przyrodzone zdolnościinkludować (z łac.) – ograniczyćinserowany (z łac.) – włączonyintendent – pracownik administracji zarządzający sprawami gospodarczymi danej instytucjiinteresse, interes – dochody z procentuintrata – dochód, zyskintrata – dochód, zyskintrudować (z łac.) – wtrącać, wpychaćinwalidować (z łac.) – czynić nieważnymiskop – inaczej: skopszczyzna; danina w postaci co piątej kopy zboża zebranego z pustych pól dworskich, oddanych do upraw)’ poddanymjak skoro – (kresowe) jak tylkojałowiczne – rodzaj daniny, ekwiwalent powinności składania daniny w jałowicyjarczak (z tatar.) – rodzaj lekkiej kulbakijarka – młoda owcajarzyna – uprawa jarajenochodniczek – koń stąpający lewymi i prawymi nogami razemjuchtowy – wyprawiony skórą bydlęcąjuniec – młody byk, byczekk – ku, dokabat (kabatek) – krótki kaftan, rodzaj męskiego okrycia wierzchniego, też sukienny, damskikaffowy – koloru kawowegokamcha – rodzaj atłasu jedwabnego, drogiego, wyrabianego na wschodzie; jedwab ze złotą niciąkanak (z tatar.) – naszyjnikkanawacowy-z taniej tkaniny jedwabnej, bawełnianej lub lnianejkaptur – sąd w czasie bezkrólewiakaraza, karazja – sukno proste grube, samodziałkarcz – pniak z korzeniami pozostały po ścięciu drzewakarwasz – metalowy naramiennikkawle – niwy, kawałki pólkazula – koszula z gazy dla umarłychkier – pospolite sukno śląskie gorszego gatunkukiernica – rodzaj zbiornika wodnegokilin, kilim (z tur.) – kobierzec, dywan, okrycie końskiekir – zob. kierkirejka – kierejka, wierzchne okrycie męskie luźnekitajczany, kitajski, kitajka – cienka tkanina jedwabna o splocie płóciennymklawikord – klawiszowy instrument muzyczny, będący prototypem fortepianukład, kładź – kloc, kłodakłódka – mała kłodakmet – kmieć, poddany, rolnikkmieć – zamożny gospodarzkneź – kniaź, władca, panującykniażyć – rządzić, panowaćkociuba – narzędzie do wyjmowania żaru z pieca chlebowegokocz (kotcz) (z węg.) – wózkolasa – lekki, odkryty pojazd konny, resorowany, podobny do bryczkikolateralny – pokrewnykolator – fundator kościoła lub jego spadkobierca mający dawniej prawo przedstawiania kandydatów na urzędy kościelnekoligat (z łac.) – powinowaty, spokrewnionykołderk – kołdrakołowe – zob.: Żarnowekomplanacja – ugodakomput – stan liczebny, wymiarkomutować (z łac.) – zmieniaćkondonować (z łac.) – podarować, ustąpićkonfirmować (z łac.) – zatwierdzićkonkurencja – rozgraniczeniekonotacja (z łac.) – notatkakonsciencja (z łac.) – sumieniekonsencjum – z łac.: consensum, porozumieniekonsiderować (z łac.) – rozważać, rozmyślaćkonsolacja (z łac.) – pocieszeniekontenta (z łac.) – treśćkontentacja (z łac.) – zapłata, wynagrodzeniekontradikować (z łac.) – sprzeciwiać się, zaprzeczaćkontrowers – sporna część gruntukontusz – długa suknia męska rozcięta z przodukontusz – staropolski wierzchni strój męski, długa suknia zapiana z przodu, z rozciętymi rękawamikopań – kopanina, karczunek; pole orne zarastające krzakami, wymagające corocznego karczowania, lub wykarczowana część lasu z przeznaczeniem na pole uprawnekopieniak – opończa od deszczu bez rękawówkoprowina – miedź, drobiazgi miedzianekord (z węg.) – mieczkoromysło – (ukr.) nosidlo do wiadra z wodąKorona Królestwa Polskiego (łac. Corona Regni Poloniae) – zwyczajowa nazwa państwa polskiego w czasach średniowie­cza, formalna nazwa odrębnego państwa w latach 1389-1569 i później (w ramach Rzeczypospolitej Obojga Narodów) jeden z dwóch równoprawnych członów Królestwa Polskiego obok Wielkiego Księstwa Litewskiego (w latach 1569-1795)korowaj – (ukr.) obrzędowe ciasto weselne lub świąteczne; kołacz, pierógkorporał (z łac.) – w liturgii Kościoła katolickiego kwadratowy obrus z naszytym krzyżem pośrodku, element bielizny kielichowejkosowica – sianokosykotlina – kociołkikotłowe – opłata uiszczana z tytuły korzystania z dworskich urządzeń do warzenia piwakramnica – inaczej: kramkrescencja (z łac.) – wzrost, plony, zbiorykrom (okrom) – opróczkronraszowy – kromraszowy, z szorstkiej wełny czesankowejkruzka – dzbanek z uchem, kruż dzbanek,krużeń, kruż – czasza uszata, dzbanekkryda – bankructwo, upadłość, a także czynności prawne związane z upadłościąkrynica – ciek wodny, sadzawkakrze (l. mn.), kierz (l. poj) – miejsce pochodzenia rodukrzno – futroksiądz – dawna forma wyrazu książę; pan, kneź, panujacyksiężyc – zdrobniała forma od ksiądz; paniczkucbajowy (kuczbajowy) – wykonany z włochatej traniny wełnianejkucza – kojec dla świńkuklasta (skrzynia) – podłużnakulbaka – wysokie siodłokwadrianguł – punkt rozgraniczający grunty złożony z czterech kopców tworzących czworobokkwaśnica – rodzaj rośliny krzewiastej, berberyskwef – nakrycie głowy z lekkich tkanin, także zasłona na twarzlamus – budynek gospodarczy stawiany niegdyś przy dworachlatawica – duch nocny, strach, widmolatosie – tegorocznelecha – kawał ziemi, zagonlegować – dokonywać zapisu (testamentem)legumina – deser, zazwyczaj słodkie potrawy mączne: kisiele, budynielegumina – słodka potrawa mączna podawana jako deserletnik – spódnica na latoletnik – materiał lniany, suknia letnia, ubiór letnilewada – nieporośnięta łąka okolona drzewamilice – rzeczowy, niezbity dowód winy, przedmiot dowodowyłacha – odnoga oddzielająca się od rzeki lub jeziora, boczne koryto rzekiładan – (ukr.) miara, ziele wydające wonny zapach przy paleniułan duży – frankońskie 24hałaszt – miara zbożałęg – podmokła łąka, leżąca najczęściej w dolinie rzekiłokieć – miara długości równa długości ręki od stawu łokciowego do końca palca środkowego (zależnie od okresu i terenu od około 0,47 do 0,78 m), według Z. Glogera: Encyklopedia staropolska ilustrowana, T. 3. Warszawa 1985 s. 163 – to długość przeciętnej ręki od ramienia do dłoni; łokieć nowopolski – 0,576 – zeszłorocznyłotoka – korytołowczanka – córka łowczegołozy – zarośla wierzbowełubiany – zrobiony z łubu czyli z kory drzewa, przeważnie lipowej lub dębowejłuczyna, łuczywo – drzazgi smolne, szczapy służące do rozpalania i oświetlaniaług – zob.: łęgmachajerowa (muchajerowa) – tkanina z wełny czesankowej o płóciennym splociemacierzyzna – spadek, majątek po matcemagierka – czapka męska bez daszka, batorówka, na wzór węgierski zdobiona niekiedy pióramimandat (z łac.) – poleceniemanele – bransoletkimanet (z włos.) – ozdoba na ramięmanta – suknia lub płaszczykmarsowy – o twarzy, minie: surowy, groźnymarszczek – marszczka, zmarszczkamatrona – starsza kobieta, zachowująca się statecznie i dostojniemeliorować (z łac.) – poprawiać, ulepszaćmembrana – kwit, pisemne zobowiązanie finansowemeszne – danina na rzecz parafii za odprawianie mszymiecielnica – (białorus.) duch, który wywołuje zamiećmiecznikowicz – syn miecznikamielcarz (z niem.) – piwowar, słodownikmielerz – piec polowy do wypalania cegłymielnik – młynarzmierzwa – stara słoma i nawózmila – jednostka długości odmienna w rożnych krajach; według miary nowopolskiej: 14 816 łokci, czyli 8534,3 mmila nowopolska stosowana w Królestwie Polskim – 8534,3 m (3 mile – 25602,9 m, czyli ponad 25 km)mila pruska stosowana także w tym czasie – 7532,5 m (3 mile – 22597,5 m)mitrężyć – tracić, marnować czas na próżno; wykonywać lichą pracęmłaczysko – zob.: młakamłaka – teren bagnisty, podmokłymobilia (z łac.) – majątek ruchomymoczar – teren podmokły, bagniskomoczuła – zbiornik wodny, staw lub dół z wodą do moczenia lnu i konopimogiła – pagórek, wzgórze, także nasyp ziemnymopan (inaczej: mospan) – dawniej: tytuł grzecznościowy używany poufale, zwykle w bezpośrednich zwrotach do roz­ mówcy (czasem tylko wtręt wyrazowy) odpowiadający dzisiejszemu „pan” (skrót wyrażenia „mości pan”); ironicznie: szlachcic, szlachetkamotowidło – przyrząd do zwijania wełnymotowidło – przyrząd służący do odmierzania i zwijania w motki nici, według Glogera: Encyklopedia… t. 4, s. 366, na łokciowe motowidło w zależności od rodzaju nici wchodziło 20, 15, 12, 10 magdeburski – pruska jednostka miary powierzchni równa 2553,21 m2 (nieco ponad 1/4 hektara)myto – tu: zapłata, wynagrodzenienadsypek – nadwyżka zbożanajduch, najdus – dziecko z nieprawego łożanajprzód – najpierwnalewka (naliwka) – dzban do wodynamiotek (namiotk) – zasłona nad łóżkiem, baldachimnamitka, namiotka – chusta na głowę, używana przez zamężne kobiety wiejskienamulona dłoń – spracowana dłońnaprawa – namowa, poduszczenienazimek – zwierzę domowe niemające jeszcze roku, pozostawione na zimę do hodowanianiecka – naczynie z pnia drzewa, wyżłobione na kształt korytka, służy do rozczyniania ciasta lub kąpieli dzieciniewczasy – trudy, niewygodyniezbronnie – bez sprzeciwunocznica – mara, duch nocnynowina – grunt po wykarczowanym lesie, ziemia wzięta pierwszy raz pod uprawęoberemek – (ukr.) naręcze, wiązkaobietna, obiata – ofiara, ślubowanieobkoski – zob.: zakoskioblicznie – osobiścieoblig – rewers, wekselobligować – zobowiązaćobłamy – szczątki, kawałki pozostałe po obłamaniu; pozostałości, resztkaobłocisty – obłoczysty, błękitnyobłożenie słabością – stan wywołany chorobą (brakiem sił fizycznych) zmuszającą do pozostania w łóżkuobocz – zob.: uboczoborka – obowiązek chłopa pańszczyźnianego polegający na oboraniu dworskich pólobr – olbrzym, wielkoduchobrzedni – rzadkiobżynek – zob.: zażynekochaba – starorzeczeochędóstwo – ozdoba, upiększenie, stroje i sprzętyoczkowe – danina pieniężna pobierana z tytułu posiadania pasiekiodkazywać – przeznaczać, przekazać, zapisać testamentemogrodnik – zagrodnikojczyzna – ojcowizna, majątek po ojcu, dziedzictwo po przodkachokop – rodzaj wału ziemnego, odgraniczającego np. pola, cieki wodneokopisko – dawne określenie cmentarza żydowskiegoolstro – skórzany futerał na pistolety kawalerzystyonera, onerować (z łac.) – obciążenie, obciążać (długami)opiechać – łuskać (?)opole – jednostka podziału administracyjnego wsi, podstawowa jednostka administracyjna Słowian. W skład opola wchodziło od kilku do kilkunastu wsi zamieszkałych przez grupy rodzin często spokrewnionych ze sobą w bliższym lub dalszym stopniu, gospodarujących osobno, ale korzystających wspólnie z pastwisk, lasów i wód. Opola z poszczególnych sąsiednich ziem tworzyły większy związek zwany plemieniem. System opolny funkcjonował na całym obszarze zamieszkanym przez Słowian. Na Rusi nazywano opola pogost a w Czechach żupa. Na co dzień życiem wspólnoty zarządzał wiec plemienny składający się z wolnych mężczyzn plemienia. Na wiecu decydowano o sprawach istotnych dla wspólnoty oraz ogłaszano – makata, zasłona, kotara, dywanopona – zasłona, kotara, obicieort – drobna moneta srebrnaosep – danina uiszczana w zbożuosoka – podmokła łąkaostrog – umocnienie, miejsce otoczone drewnianym częstokołemostrów – kępa porośnięta roślinnościąostrów – wyspaosyp, osep – danina świadczona w zbożuotawa – trwa odrastająca po raz drugi po skoszeniuozimek – jałówka lub źrebak w wieku około jednego rokupalestrant – dawniej: prawnik, członek palestrypańszczyzna – przymusowa praca chłopów na rzec właściciela gruntów, na których byli osiedleni, w zamian za użytkowanie gospodarstw, określana pewną liczbą dni w tygodniupapaszka – futrzana czapkapapużany – papuzi, pstryparantela – ogół krewnych i powinowatych należących do jednego roduparepa (parepka) – nieduży koń pociągowyparoch – proboszcz greckokatolickiparochianie – wierni parafii greckokatolickiejpartykularny (z łac.) – szczegółowy, osobnyparyja – wąwózparynowanie – podorywka; pierwsze oranie ścierniska tuż po żniwachpasamon – pasmanteria, wyrób włókienniczy, najczęściej w formie taśmy, używany do obszywania brzegów ubiorów, tkanin dekoracyjnychpasmo – zbiór nici (20 do 30 – według A. Brücknera: Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1989 s. 398; 24 – według Glogera: Encyklopedia…, t. 4, s. 366pastewnik – miejsce przeznaczone do wypasu bydłapektoralik – mały zegarek do noszenia na piersiachpenn(a)y (z łac.) – piórapercepta – dochód, przychódperyferia – powierzchnia, przestrzeńpętlice – uszka z rzemyków, jedwabiu do spięciapisaria – dom pisarza, kancelariapiżmo – przestarzałe: przyprawa z wydzielin gruczołów zwierzęcych, odznaczająca się bardzo silnym zapachemplagi – kara chłostyplat – tu jako czaprak, materiał pod kulbakęploteczki – plecionki do obszywaniapłat – dochód, korzyśćpławiczka – płaskodenna łódź z jednego kawałka drewnapłózka – pas pola, niewielka część włókipługowe – rodzaj daninypobereżnik, podbereżnik – strażnik pilnujący lasupodjezdek – źrebakpodorozczyzna – ciążący na mieszkańcach miast obowiązek dostarczania koni i wozów na potrzeby transportowe dworupodpasiecze – teren przeznaczony na pasiekępodpiersienie – rzemień uprzęży pod piersią koniapodrzutek – dziecko z nieprawego łożapodsędek – w dawnej Polsce: urzędnik w sądzie ziemskim, zastępca sędziegopodświnek – duże, podrośnięte prosiępodwoda – powinność transportowa poddanych polegająca na podróżowaniu z pańskimi towaramipodwody – darmowe odwożenie urzędnikapodwojewodzy, podwojewodzi – zastępca wojewody, głównie w sprawach jurysdykcjipodziomek – dobry duchpojedynek – inaczej: kmieć pojedynków, świadczący pańszczyznę sprzężajną z użyciem jednego zwierzęcia pociągowegopokrzywnik – dziecko z nieprawego łożapolonus – typ staroświeckiego Polakapołowicznik – zob.: półgruntowypołownik – rolnik uprawiający cudze pole i oddający połowę plonów właścicielowipołowy – osoba nadzorująca prace połowępompa – z ceremoniałempompoze (z łac.) – okazale, na pokazponewka (panewka) – rodzaj patelni, wklęsłe naczyniepopielice – futro z popielicpopław – mokra, bagnista łąkaportugał (portygał) – moneta złota wzorowana na portugalskich, w Polsce bita i używana w XVI/XVII w. jako największa złota moneta obiegowaposiecz – posieka, poręba; również w znaczeniu świeżo ścięta trawaposłonić, posłaniać – pochylać się, chwiać się to w jedna to w drugą stronępospieć, pośpieć – zdążyćpostrzyżyny – pogański obrządek strzyzenia długich włosów chłopca w siódmym roku życiapotioritas – sądowy podział zadłużonych dóbr ziemskichpotraw – trawa odrastająca po skoszeniu, pokos sianapotym – potempowietrze – zarazapowinny – powinowatypowóz – powinność polegająca na dostarczeniu dworowi środków transportu do przewożenia różnych towarówpowrót luźny – powrót bez ładunkupożyć – pokonać, przemóc kogośpożytek – zbiór, plon; również dochódpółbeczek – naczynie o pojemności pół beczkipółbelec – dawna miara objętości cieczy (tu: miodu) równa 18 kwartompółdworyczny – półgruntowypółgruntowy – gospodarz posiadający nadział ziemi równy połowie nadziału gospodarza całogruntowegopółmacek – dawna miara objętości obejmująca 4 garncepółsetek – miara płótna równa 50 łokciompółszorki – rodzaj uprzężypresalwować – zastrzegać (?)promonować (z. łac.) – uprzedzićproskurne – w Kościele greckokatolickim odpowiednik dziesięciny i mesznegoprowent – dochódprowent – dochódprowidencja (z łac.) – zapobiegliowśćprowidować (z łac.) – przewidywać, zastrzec, mieć staranieprowizor – opiekun, administratorpróbować – aprobować, zatwierdzaćprywować – pozbawiać, odejmowaćprzał – zaprzeczałprzegon – przepędzanie bydłaprzenosiny – tradycyjna uroczystość związana z przenoszeniem się nowożeńców do własnego mieszkaniaprzewal – wyłom, wyrwa w grobliprzyczynić – dodać, przyłączyćprzyszkółek – niższa szkoła żydowska lub mała budowla przy synagodze, przeznaczona na szkołę i mieszkanie dla obsługi synagogiprzywianek – dar zapisany żonie przez mężaptyfenia – cienka, przezroczysta tkaninapuntał – drobna ozdoba złotnicza naszywana na suknię, noszona jako wisior, kolczyk lub broszkapupki – futro z brzuchów koło pępkapuścizna – dawniej: spuściznaquerele (z łac.) – zażalenia, oskarżenia, sporyrab – (rusk.) sługa, niewolnikrąbek – chustkarajtarka – kurtka rajtarskarajtszula – ujeżdżalniaraszowa – z tkaniny wełnianejratyhabicja (z łac.) – potwierdzenie, zatwierdzenie, pozwolenieregulament – regulaminrekognicja (z łac.) – zeznanierekoligować (z łac.) – zbierać myślirekuperować (z łac.) – odzyskaćrekwirować – żądaćrestat – reszta, ostatekresztujący – część pozostającaretenta (z łac.) – trzymanie, dzierżawaretradycja – zwrot uprzednio zajętego (zabranego) majątkuroborować (z łac.) – urzędowo zatwierdzićrodzeński – dawny przymiotnik odpowiadający rzeczownikowi „rodzeństwo”rogowszczyzna – danina oddawana dworom za wypasanie bydłarozarium (z łac.) – ogród różany, różaniecroztruchan – srebrny puchar ozdobnyruda, rudka, rudki – podmokła łąka, bagnisko, błotorzeczki – rzeczy, drobiazgirzewny – pełen żalu, smutku, tęsknotysafianowy – z cienkiej skórysajetowy – z wełny czesankowej lub półwełnianejsaliternia – saletrzarnia, wytwórnia saletrysalwa (z łac.) – zastrzeżeniesami, sametu (z niem.) – aksamitusamotrzeć – w towarzystwie dwóch osób, we troje, w trójkęsamowtór – w towarzystwie jednej osoby; we dwoje, we dwóchsądek, sąd – (gwarowe) rodzaj naczyniasianożęć – łąka lub sianokos, w zależności od kontekstusiarczysty – żółtysiekierkowe – danina w gotówce świadczona przez młynarzy, forma ekwiwalentu za obowiązek wykonywania pracy przy użyciu siekiery przy wyrębie lasu lub robotach ciesielskichsiubr – dziecko z nieprawego łożaskantowany – zakrzywionyskarbniki – zamykane na klucz skrzynie na wartościowe rzeczyskojec – moneta, część grzywnyskomputować (z łac.) – obliczyć, porachowaćskop – kastrowany baranslama – futerko lisie albo rysie z brzucha i bokówsmerda – sługa, pachołek kniaziasmętny – wywołujący smutek, melancholięsmuszki (smuszyki), smaszki, szmaszki – skórkismykawica (smukawica) – suknia, strojne okrycie damskiesogłówki, sogłówek – polna droga, ścieżka wiodąca między połaciami zbożasolarium – czynsz gruntowysolucja (z łac.) – wolny od przeszkódsorok – (rusk.) czterdzieścisplendecje ( z łac.) – wspaniałościspomadzać -zgromadzićspork – spórstadnik – dozorca stada końskiegostarościc – syn starostystarościowa – córka starostystatki (statek) – sprzęt potrzebny do wykonywania jakiejś czynności, narzędzia, naczynia kuchennestebnik – pomieszczenie przeznaczone do przechowywania uli z pszczołami podczas zimystęgi – wstęgi, taśmystępa – wydrążony kloc drewnastępor – rodzaj tłuczka, do stępy wsypywało się zboże i stęporem rozdrabniało na kaszęstof – tu jako pojemność, objętośćstolnik – urzędnik nadworny opiekujący się kuchnią i nadzorujący podawanie potraw na stół królewski; później: tytularny urzędnik ziemskistolnikowicz – syn stolnikastołowe – rodzaj czynszu płaconego proboszczowi od domustróża – powinność strażnicza chłopów odbywania kolejno straży nocnych w dworachstróżczyzna – danina na utrzymanie straży nocnejstrycharz – wypalacz cegłystrzyga – upiór nocnystrzyżak – młody końsubmisja (z łac.) – zobowiązaniesuchedni (suche dni) – zapłata kwartalna za cośsumpty (z łac.) – wydatki, kosztysuplikować (z łac.) – prosić, błagaćsustentacja – utrzymanie, wyżywieniesutk – sutki, kopce graniczne, zejście się granicswach – gwarowo: swat, czasem także starosta weselnyszafarnia – spiżarnia, szafa z szufladami na makę, krupy – zarządzanie, gospodarowanieszalwark – czyn społeczny, w którym naprawiano drogiszambelan – wysoki urzędnik na dworach europejskich pełniący dyżury przy królu i wprowadzający gości na pokojeszarwark – robocizna przy drogach i mostach; później opłata na ich utrzymanieszatra – (węg.) namiotszczyt – tarcza, puklerzszefel (szefel berliński, korzec, Berliner Scheffel) – pruska jednostka miary pojemności ciał sypkich, 1 szefel – 54,9614 litra (prawie 55 l; 10 szefli – 550 l)szkoła żydowska – w znaczeniu: bożnica, synagogaszkuta – statek rzeczny, zwłaszcza do spławiania zbożaszle (z niem.) – postronek, część uprzężyszmelcowany – polerowany, też: pokryty olejem jadalnym, oliwionyszmuklerz – rzemieślnik wyrabiający pasy, tkaniny plecione itp. (inaczej: pasamonik)sznurówka – gorsetszorc (z. niem.) – fartuch, zapaska, suknia bez rękawówSzot – członek grupy osadników osiadłych w miastach Prus Królewskich, rzemieślników i handlarzy ze – przytułeksztrychulec – listwa/łata do wyrównywania masy w ręcznej formie na cegłyszubka – ciepły kaftan watowany męski lub damskiszulak – jastrząbszustokur (szustokor) – wierzchni, dopasowany kaftanszyjarka – część damskiej garderobyszyldkretowy – zrobiony z szyldkretu (tworzywa z płytek rogowych okrywających pancerz kostny żółwi morskich)świerzopa – młoda klaczświronek – spichlerz na zboże, lamus, spiżarniatabacharnia – warsztat kuśnierski wytwarzający safiantabela prestacyjna – tabela powinności poddańczych chłopówtabin – gatunek kitajki jedwabnej; zwano go niderlandzkimtalka – motek nici, czyli pewna liczba kolisto namotanych pasm nici (przędzy), zwiniętych luźno w podłużny pęczektatarka – gatunek grykiterebież – zob.: trzebieżterminata (z łac.) – tu: rozporządzenieteryfikacja – taryfikacja, w znaczeniu: określenie czegośtesarzkie – stolarskietłoka – 1) pole obrabiane wspólnie przez poddanych; 2) powinność polegająca na wykonywaniu dodatkowej pracy w okresie spiętrzenia robót polowychtłuka/tłoka – zwyczaj dobrowolnej, czasem i obowiązkowej pomocy sąsiedzkiej przy pracy w polu i na łące, odpłacanej ugoszczeniemtok, tokowisko – miejsce na młockę, boisko, klepiskotracz – robotnik ręcznie piłujący drzewo na deskitransfuzja (z łac.) – przelanie, tu: dowódtrianguł – punkt rozgraniczający grunty złożony z trzech kopców tworzących trójkąttroczki – tasiemkitruna, trunna – trumnatrycezyma – msza gregoriańska, trzydzieści mszy św. odprawianych codziennie w intencji jednej osoby zmarłejtryzna – stypa pogrzebowatrzebież – łąka porośnięta krzakamitrzeciak – koń lub był w wieku trzech latturbacja (z łac.) – niepokój, zamieszanietutor – opiekun, kuratortuwalnia – szeroki ręcznik, niekiedy wzorzysty, mógł zastępować obrus na stoletuzłuk – męskie okrycie podbite futrem i szamerowanetyn – ogrodzenie, wał z drzewa i ziemitywon – nadzorca robotników pańszczyźnianychubocz – inaczej: ubocze; teren pochyły, zbocze góryułatwiać – wykonywać darmouprowidować – zaopatrzyć w coś, dostarczyć czegoś w ilości dostatecznejwakować – być wolnymwapnica, wapnice – prawdopodobnie doły na wapno zmieszane z wodą, używane w procesie garbowania skórwarować – zastrzegaćwarownie – prawidłowowaska (faska) – naczynie z klepekwatulka – rodzaj owcywełmina – wykonana z wełnywenerować (z łac.) – czcićwęborek – wiadro drewniane z pałąkiem do noszenia wodywęglarka – część lasu zajęta pod wypalanie węgla drzewnego lub potażuwicha – wiechawidenda (z. łac.) – tu: kwit, umowawiertel (z niem.) – miara objętościwierzchowina – teren nad górnym brzegiem strumieniawinnica – winiarnia lub gorzelnia, także: gospoda, karczmawiolencja – przemoc, nadużycie siływiteź – członek możnego rodu, stojący wyżej od kmieciawłodowanie – zarządzaniewłoka – włóka, polewłościanin – chłop, rolnikwłóczenie – bronowaniewłóka – dawna jednostka powierzchni gruntu ornego wynosząca 30 mórg, czyli ok. 16,79 hawolizna – zwolnienie osadnika z płacenia czynszu do czasu zagospodarowania sięwoskobojnia – inaczej: woskownia; zakład wytwarzający świece woskowe, a nierzadko też mydłowskroś – na przestrzałwyderek, wyderkauff – kupno nieruchomości na określony termin, z prawem zwrotu sumywygon – wspólne pastwisko gromadzkiewylęganiec – dziecko z nieprawego łożawylot – rękaw kontusza rozcięty po wewnętrznej stroniewyłóg – klapa ubrania wywinięta i pokryta dla ozdoby innym materiałemzagumienki – pola leżące za gumnemzakącie – zakątekzakon – prawo, religiazakoski – obowiązek chłopa pańszczyźnianego polegający na koszeniu pól i łąk dworskich w czasie żniw i sianokosówzalewki – rozlewiska rzecznezałoga – rękojmia, gwarancjazaorka – obowiązek chłopa pańszczyźnianego polegający na oboraniu dworskich pól po żniwachzarękawie – mufkazaroślina – inaczej: zaroślazarówno – równozarynek – plac za rynkiemzatrawmy – zarośnięty trawązatyłek – tylna część domu przylegająca do podwórzazawiedzione – zastawione, obciążonezażynek – obowiązek bezpłatnej pracy chłopa na rzecz dworu w chwili rozpoczęcia żniwzbieg – pozostałość, resztazielony pień – polana wykarczowana z lasu w celu założenia osady lub wsizimowla – zimowanie, przezimowaniezmuda – zwłoka w przystąpieniu do pracyznać – (rus.) umieć, wiedziećzyrszczyzna – inaczej: żyrszczyzna, żerowe, żyrowe; opłata lub danina składana za prawo wypędzania nierogacizny na żer do lasużabot – ozdoba z cienkiej zmarszczone tkaniny, przypinana lub przyszywana pod szyją na przodzie bluzki, sukienki lub koszuliżarnowe – podatek od posiadania żarnżmudziny, żmudki – rasa konia małego wzrostużupan – spodni kaftan męskiżupan – staropolski ubiór męski noszony przez szlachtę, o kroju długiej sukni zapinanej na guziki, ze stójką i wąskimi rę­kawamiświekra – matka męża świekier – ojciec męża zełwa – siostra męża zełwin – mąż siostry męża dziewierz – brat męża, szwagier jątrew – siostra męża teściowa – matka żony teść – ojciec żony świeść – siostra żony paszenog – mąż siostry żony szurzy – brat żony szurzyna – żona brata żony zięć – mąż córki niewiastka – synowa snecha – żona syna swatka – matka zięcia swat – ojciec zięcia matka snechy – współteściowa ojciec snechy – współteść bratowa – żona brata swak – mąż siostryUlepsz nasz słownik staropolski – prześlij nowe słowa i wyrażenia.

podziękowania w stylu staropolskim